Vandaag mogen we na een hele poos geen wedstrijd gespeeld te hebben eindelijk weer eens de grasmat op. Dat houdt niet in dat we hebben stil gezeten natuurlijk want we hebben fanatiek doorgetraind zowel in de zaal als op het veld maar het echte werk is natuurlijk het leukste. We gaan met vier spelertjes richting Westkapelle want we zijn niet voltallig maar met vier mogen we ook voetballen en hoeven we ook eventueel niet te wisselen wat weer een voordeel is met de kou. Want alhoewel we een heerlijk zonnetje hadden koud was het. Op het veld aangekomen en de tegenstander eens bekeken te hebben zagen we wel wat verschillen, meer dan de helft van de tegenstander is rijp voor de F-jes en het zou blijken dat we daar nog niet tegen opgewassen zijn.
Maar vol goede moed gaan we er lekker tegenaan zodra het fluitsignaal heeft geklonken. We doen wat we kunnen en wat er in onze macht ligt maar het blijkt een onhaalbare strijd te worden. Met de rust gaan we met 10-0 achter de kleedkamer in. Een glaasje siroop en 10 minuten peptalk later mogen we aan de tweede helft beginnen. Deze helft is identiek aan de eerste en de Noormannen knallen er nog negen in. Deze basketbal uitslag is om snel te vergeten maar ik heb ook zeker positieve punten gezien. Ondanks dat we veel doelpunten tegen kregen zijn we met z’n allen niet bij de pakken neer gaan zitten maar namen we gewoon weer de aftrap en probeerden we het opnieuw. Opgeven nooit! Wat dat betreft goed gedaan.
We hebben ze ook zoveel als mogelijk proberen te storen en dat lukte ook veelvuldig. Ik vindt dat Robin, Delano, Daelynn en Boas zich niet hebben laten kennen en het maximale voor ons gegeven hebben. Ik ben nog steeds trots op jullie kanjers ondanks dat we met een groot doelsaldo verloren hebben.
De Noormannen MP1 – Domburg MP1G 19-0
